AYBUK

Karanlığa koşup duruyorum... Üç gündür aynı rüyanın etkisideyim. Geri arıyorum yok. Geri uyuyorum yok. Bulamıyorum. Bitmeyen denizin, dalganın ortasındayım. Halbuki denizi çok severim. Umudum yok. İnanmayı bırakıp, yoluma devam etmek istiyorum. Neden güneş parlarken, kuşlar cıvıldarken burdayız? Aslında şu an aklımda olan şey neden benden öte, neden ben hep aynı yerdeyim. Kendimi bu hale getiren de aslında benim. Ve kendi kendime nasıl tamir ederim bilmiyorum. Biliyorum da inandıramıyorum. Bana açık kapı bırakıyorsun ama aslında yüzüme söylüyorsun kapı kilitli. Yol arkadaşımı kaybettim, bulamıyorum hiçbir yerde. Söyleyin şimdi bu Cuma'nın hayrı nerde?