Yeni Normal Gezmeler

Geçen sene Mart ayında Bremen sokaklarında avare avare dolaşırken Jannis isimli yakışıklı bir fotoğrafçı beni durdurup kameraya gülümsememi istedi. Porfolyosuna farklı kültürlerden insanlar eklemek için yoldan geçenleri durdurup böyle fotoğraflar çekiyormuş. Ben de en kötü ne olabilir ki deyip poz verdim tereddütle.

Fotoğrafın çekildiği tramvay yolunun hemen arkasında ünlü bir çikolatacı(hediye almak için biraz pahalı), devamında küçük bir klise, onun hemen arkasında ünlü Bremen Mızıkacıları'nın heykeli bulunuyor. Hazır heykeli bulmuşken eşeğin ayağına dokunup şans dileyebilirsiniz. Kilisenin devamındaki yoldan ilerlediğinizde kahve kokusundan hemen anlayacağınız üzere Jacobs'un fabrikası, biraz daha  yürüyerek nehri bulduğunuzda ise Becks'in bira fabrikasını karşınızda bulacaksınız.

Flixbus'la 5 euroya Hamburg üzerinden geldiğim mini minnacık Bremen, pandemi öncesi gittiğim son avrupa şehri oldu. Bugün bu fotoğrafımı görüp, tekrar gezebilecek miyim diye dertlenirken bavullarımızı daha ne kadar kapalı tutabiliriz diye düşündüm. 

Bremen'e gittiğimde eşeğin ayaklarına dokunup şans dileyeceğim yere keşke tüm dünyaya sağlık ve barış dileseymişim...


Yorumlar

  1. Adsız12 Ağustos 2020 22:44

    Aybüke, sadece dört tane var sanırım burada yazın, hepsi bu kadar mı, yayın yaptığın başka bir yer daha var mı?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aybuk22 Eylül 2020 19:16

      Sol menüdeki arşivden geçmiş yıllara ait yazılarımı bulabilirsin. Diğer paylaşımlarım için >> instagram: @aybukbuk

      Sil

Yorum Gönder

anlat hadi.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hassas Birisi

Çoğu şeyin eğitimle hallolabileceğini söylüyor insanlar, ne saçma. Çoğumuzun eğitilemez olduğunu düşünüyorum. Kendim de dahil. Bazı konuları öğrenmeye direniyoruz. Bunu nerden çıkardığıma gelecek olursak, söyleyeyim.  Karşındakinin nasıl hissettiğini önemsemeden sadece kendi duygularımızla hareket ediyoruz çoğu zaman. Söylediklerinin bana ne faydası olabileceğini düşünüp, sebepsiz bencil davranışlar gösteriyoruz. Başarı kıskanmak, sevgi kıskanmak… bunlar bitmiyor. Hatta acı kıskanan insan bile var. Kıskanmak kötü değil doğal bir davranış. Sende yok olanı isteme. Buraya kadar çok normal.  Hassas birisin diyorlar hatta. Aşağılamak için bazen. Sen de çok hassassın her şeyden etkileniyorsun diyorlar. Ben değil benim bazı arkadaşlarıma. Özellikle kadın olanlara bazen gaylere. Hatta bu davranışı bazı cinslere özel olduğunu düşünen bile var. Freud’un histeri hakkında söyledikleri gibi.  Biriyle gerçekten bir çıkarınız olmadan anlaşabilmek çok zor olmamalı.  Bazı duyguları gerçekten yaşamamız
devamı için şurdan buyrun...

Çiçeksepeti Eğrisi

Resim
Çiçek almayı sevenler eminim beni çok iyi anlayacaktır. Çiçeklerle arası iyi olmayanlar ise oh işte biliyordum diyecektir yazının sonunda.  Bir ara benim de çiçek almayı çok sevdiğim bi dönem oldu. Çiçeksepeti’ndeki Sevgililer Günü kategorisini siteye komple ben yüklesem inanın hiç zorlanmazdım. Ürün kodları, başlıkları, fiyatlandırma bunlara çok hakimdim. Hayır ben göndermiyordum, bana geliyordu çiçekler. Vazoda güller, sepette papatyalar, gülen suratlı kekler, lilyumu, garberası benden sorulurdu. Bonnyfoodların, kalpli keklerin çıktığı o karanlık dönem evet. Keklerin tadı iğrençti.  Konudan bağımsız olacak ama şöyle de bir durum var. Herhangi bir ofiste bulununca(hangi pozisyonda olduğunuzun önemi yok) çiçek alma eşiğiniz artıyor. Sadece sevgilinizden değil, eşinizden dostunuzdan, müşterinizden vs. Ofislerin gerekliliği gibi bir şey çiçek alıp vermek.  Konuya dönecek olursak. Sevgililer günü, doğum günü, yıldönümü kutlamalarında çiçek alıyordum. Ya çiçeksepeti’nden ofise geliyordu ya
devamı için şurdan buyrun...

En Kötü Düşüşlerim

Yeni bisikletimle eski mahallemizden yokuş aşağı düşüş. 7-8 yaşlarındayken. İki dizim de fena halde kanamıştı ama acıdığını hiç hissetmiyorum. Ya da eve kadar kendimi tutmuş olabilirim. Bu kısmı silik. Bayağı takla atmıştım. Kazadan sonra yandaki 2 ek tekerin bisikletten çıkarıldığını hatırlıyorum.  Viledayla yerleri sildikten sonra, kayıp düşmem. Şehir dışından misafirim gelecekti ve ani şekilde gelmeye karar vermişti, nedense(!) Çizgi filmlerde muza basıp kayılan sahneyi  düşünün. Aynen o şekilde, simetrik bir düşüş hatta kayış yaşadım. 1 hafta popom mor gezdim. Kalkınca saçma sapan şekilde oturup ağladım. Sersemliğime ağladım. Bu kadar salak düşmek herkese nasip olmaz. Sonra temizliğe devam.  Üçüncü hikayem de yine ev içi yaralanma hikayesi. Sıcak suyla bardağı köpürte köpürte yıkarken bardağın çatlayıp elimi kesmesi sonucu düşüş. Bu fiziksel düşüş değil ama benim mental düşüşüm oldu. (Çünkü bir süredir kendi başıma yaşamaya başlamıştım) Bu kazada serçe parmağımın üstü sıyrıldı. Kes
devamı için şurdan buyrun...